Ik ben in ieder geval niet van plan over me heen te laten lopen, zeker niet na het gesprek met mijn werkgever, waarbij deze me onder druk probeerde te zetten. Ik heb een tijdelijk contract, tot september, dus dat zal wel niet verlengd worden, maar het zij zo. Ik ga eerst met de bond praten en als daar niets concreets uitkomt, zijn er nog wel andere mogelijkheden. Niet alleen voor mezelf, maar zeker ook voor al die anderen die niet voor hun rechten (durven) op te komen. Mijn werkgever heeft één nadeel, ik heb vanuit een vorige baan een hoop ervaring met arbeidsrecht, dus hij lult mij niet onder tafel. En bang voor mijn baan ben ik niet, dan maar wat anders. En als hij failliet gaat, moeten de mensen toch verzorging hebben, dus komt er bij andere instellingen werk bij, dus ook dat argument slaat bij mij niet aan. Als wij niet voor onszelf opkomen en ons bang laten maken, kunnen zij ongestoord doorgaan met hun praktijken en kunnen wij nooit een fatsoenlijk bestaan opbouwen.