16 maart 2000 is mijn dochter geboren. Helaas kreeg ik een keizersnee en op de koop toe kreeg ik een postnatale depressie. Het opstarten van opvang verliep verdomd vlot. Ik had binnen de kortste keren hulp, maar helaas een die niet met babies overweg kon. Toen zij met vakantie ging, had ook ik vakantie. De vervangende hulp kon wel met babies omgaan. Helaas liep er een heleboel fout. De verlenende hulpinstantie dacht dat ik de boel manipuleerde en gaf me nog maar 4 uur hulp per week. Ik moest 17,5 uur hulp per week krijgen. Dit was ongewoon voor deze organisatie en ze voldeden aan deze uren niet. Als ik 12 uur per week hulp had mocht ik blij zijn. Toen het RIO kwam voor herindicatie was ik net van vakantie terug. Gespecialiseerde hulp was niet nodig. De wachtlijst voor gewone thuiszorg was te lang, tegen die tijd zou ik het niet meer nodig hebben. Helaas ben ik chronisch candida patient, een ziekte die bij veel artsen niet erkend wordt. Die sloeg vorig jaar keihard toe en ik woog nog maar 42 uur hulp. Het RIO werd opgebeld, maar de betreffende persoon was er nooit en heeft nooit terug gebeld. Op mijn manier heb ik het maar net gered en na hard vechten ging het mij tot begin november beter. Toen kreeg ik een ontsteking in mijn oor. Hiervoor kreeg ik prednison en dat was niet goed voor de candida. Nu 3 weken later ben ik helemaal op, heb een buisje in mijn linker oor gekregen, daaroverheen nog een ontsteking en antibiotica druppels. Candida slaat weer hard toe. Ik red het niet meer met een kind van 20 maanden. Zij is stres voor mij en stres verergerd candida. Mijn man is op, ik heb opvang, maar thuis niet. Dat wat ik had opgebouwd, stort langzaam in en ik weet niet meer waar ik terecht kan, daar mijn vertrouwen zo beschaamd is. Kunt u helpen of info verstrekken? Stuur dan een mailtje naar swanica@hotmail.com