hallo
ik zal proberen uit te leggen wat mij is overkomen
op 7 mei en 17 mei ben ik aan hernia geopereerd in groningen en ben daar zestien dagen geweest.
ik dacht eerst het zonder hulp te kunnen stellen toen ik weer thuis kwam op 22 mei maar al gauw bleek dat dit niet kon.toen heb ik de thuiszorg gebeld met de vraag of ik daarvoor in aanmerking kwam
er kwam een "dame' bij mij thuis.ik zet het met opzet tussen haakjes want in mijn ogen is ze geen dame. thuis woont mijn zoon en mijn partner en ik zelf.mijn zoon zit in het examenjaar en mijn partner werkte als taxichaffeur en had al veel vrije dagen opgenomen om bij mij op bezoek te kunnen gaan toen ik 16 dagen in groningen gelegen heb.dit alles ter informatie.
deze “dame” stelde gelijk al dat “ze” niet kwamen voor huishoudelijk werk dit zijn haar woorden niet de mijne.mijn man moest dan maar onbetaald verlof opnemen en mijn zoon moest dan maar een jaar overdoen op school zij moesten dan maar een stap harder waar ik niet kon
al met al kwam het hierop neer dat wij haar gevraagd hebben te vertrekken en niets meer van zich te laten horen .op zich was er verder geen probleem tot vorige week maandag mijn partner plotseling overleed.
mijn vrindin die bij de thuiszorg werkt was over mijn verhaal al zo boos dat ze met de rouwkaart naar het buro gestapt is en daar heeft verteld hoe ze erover dacht.en wie schets mijn verbazing toen gisteren de telefoon ging en ik deze dame aan de lijn kreeg met een slap excuus dat ze de huisarts had gebeld en daar dit vernomen had. en dit terwijl we uitdrukkelijk hadden verteld dat we geen kontakt met haar meer wilden,en om te vragen hoe het nu met mij ging.
ik moet nu zeggen dat ik dus woedend werd en niet in al te mooie bewoordingen heb verteld wat ik van haar vond en dat ik niets van haar wilde horen. hoewel er geen onvertogen woord is gevallen
ik heb dan ook haar geen kans meer gegeven om iets te zeggen en heb nog goedenmiddag gezegd en opgehangen.
mijn woede is vooral daarom. heeft zij dan geen gevoel? in deze tijd wil ik haar al helemaal niet te woord moeten staan laat staan vertellen wat ik ervan vond mijn man was nog geen week geleden begraven
waar blijft de menselijkheid bij haar of moet ik zeggen de indicatie-instelling
ik wilde hier even wat van me afschrijven wat bertefd dit gebeuren.
groetjes wilma