net een aanvaring gehad met mijn partner die het totaal niet snapte wat ik bedoel wat ik op mijn werk meemaak. hij stak er een beetje de draak mee zeg maar terwijl ik er serieus over wilde praten omdat de situatie op mijn werk met een client me even bezig hield. bij collega`s kan ik er ook niet mee terecht omdat ik die eens per maand anderhalve maand een uurtje zie en we elkaar zowiezo helemaal niet kennen. meesatl wordt er een beetje het gangbare besproken en that`s it. ik merk heel erg aan mezelf dat ik behoefte heb om over mijn werksirtuaties te praten met mensen die het ook meemaken. situaties met clienten, mantelzorgers en gewoon collega`s. ik durf me hier toch niet helemaal te uiten wat situaties betreft omdat dit erg openbaar is en er dus hele herkenbare situaties zijn die bekenden zullen herkennen. ik denk zelf dat dat ook een reden is waarom er hier niet zoveel thuismedewerkers zitten. je zit met hele herkenbare familie situaties die erg makkelijk te herkennen zijn voor bekenden en je zit toch met een beroepsgeheim. ook mijn partner snapt niet altijd wat ik meemaak en hoe moeilijker mijn clienten zijn hoe moeilijker het voor mij is om mensen/collega`s te vinden in dezelfde situatie. herkennen jullie dit en hoe lossen jullie dat op?