Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Jeanne
Hallo,
Ik hoop dat jullie de tijd willen nemen dit verhaal te lezen en mij te adviseren over een volgende stap.
Na het overlijden van mijn moeder, 20 jaar geleden, is mijn vader alleen blijven wonen. Wel is hij na enige jaren wel getrouwd, maar hij en zijn vrouw zijn apart blijven wonen. Wegens zijn verslechterende toestand is hij onlangs toch bij zijn echtgenote ingetrokken zodat zij constant een oogje in het zeil kon houden. Zij kenmerkt zich niet door uitzonderlijke huishoudelijke kwaliteiten. De woonkamer is altijd een enorme bende, de keuken een puinzooi. Sinds een aantal weken hebben wij, de kinderen, op vriendelijke doch dringende wijze aangeboden om voor huishoudelijke hulp en ook wat verplegende hulp te zorgen, maar zijn vrouw gaf aan dat ze alles onder controle had en alles goed ging. Er was hulp voldoende, de tuinman hielp met boodschappen en ander zwaar werk. Mijn vader is geen klager en vond extra hulp ook niet nodig.
Omdat de situatie met mijn vader vorige week escaleerde (hij werd steeds warriger, belde mij en m'n broer een aantal keer per dag in paniek op, als ik binnenkwam was hij meestal bedaard en verontschuldigde zich voor de paniekaanval, is tenslotte vorige week gevallen met als gevolg een bloedneus en gebroken arm) ben ik gisteren ook in de rest van het huis gaan kijken. De situatie was hartverscheurend: er staan twee kattenbakken in de slaapkamer, overal liggen naar pies ruikende kledingstukken, er staan overal beschimmelde potten kwark, de bedden zijn volgeplast en gepoept, er liggen honderden gebruikte tempozakdoeken, er staan door het hele huis vasen en flessen waar m'n vader in geplast heeft. De keuken staat onder de schimmel, overal muizenkeutels, door het hele huis motten. M'n vader is zo afgevallen dat z'n broek van z'n heupen glijd. Ook nu weigert zij iedere vorm van hulp. Ter illustratie: wij krijgen letterlijk telefoons, boeken, brandende sigaretten naar ons hoofd geslingerd als we zeggen dat we een zak met wasgoed mee naar huis willen nemen om die de volgende dag schoon mee terug te nemen. De thuiszorg die wij hebben aangevraagd wordt niet binnengelaten, wij zelf soms ook niet.
Ik ben nu doodsbang dat als mijn vader door zijn geestelijke achteruitgang wilsonbekwaam wordt of wanneer hij zich door bijvoorbeeld een val niet meer kan uiten, dat zij als zijn wettelijk vertegenwoordiger kan weigeren om hem mee naar zijn eigen huis te laten gaan, zodat wij daar 24 uurs zorg kunnen bieden. Want dat is wat wij, de kinderen, eigenlijk willen. De huisarts onderneemt nagenoeg geen actie. Nogmaals: mijn grootste zorg is dat zij uiteindelijk zeggenschap krijgt over waar mijn vader komt te wonen. Wie kan mij hier juridisch adviseren?
