gestopt

  • sandraB

    hallo allemaal,

    na lange tijd ben ik er weer ,alleen met slecht nieuws .

    ik ben gestopt met mijn functiegerichte cursus c/d.

    het is me zwaar tegen gevallen allemaal .

    ik heb natuurlijk al een slechte start gehad het heeft ruim twee jaar geduurd voordat ik naar de cursus mocht.

    uiteindelijk mocht ik dan geweldig vond ik het en in het begin ging alles ook goed na mijn idee,op school had ik alleen maar voldoende's dus daar schot het niet aan,maar helaas liep het in de praktijk anders dan dat ik had verwacht,in het begin ging het goed volgens mij ,tijdje uitgevallen vanwege ziekte en vakantie tijd,

    de basis had ik aardig onder de knie en dat ging eigenlijk wel lekker vond ik,

    ik merkte wel dat de opdrachten moeilijker werden en dat het me veel moeite ging koste me goed te concentreren,bereide mezelf wel voor maar schijnbaar niet voldoende.

    ook gingen dingen me tegen staan de werkdruk is heel groot en het gevlieg en de stress daar kon ik niet mee om gaan de route's waren best veel en dan moet je je ook nog aan een bepaalde tijd houden waar ik veel moeite mee had ik wil meer tijd aan de mensen besteden mensen de aandacht geven een praatje doen maar helaas kan dat niet in de thuiszorg het is allemaal snel snel snel en dat breekt me op ,ik merkte aan mezelf dat ik me steeds minder kon concentreren thuis was ik niet meer gezzelig lag iedere dag om 21.00 al in bed, en ik bleef maar moe en somber ,

    ook het mee lopen met een begeleider ging me slecht af ik was zo zenuwachtig en bang om fouten te maken en natuurlijk ging en ook van alles mis ik ging dingen vergeten enzo en dit werd eigenlijk alleen maar erger.toen ineens kreeg ik weer veel lichaamlijke klachten erbij en mijn hoofd stond niet meer stil ik was alleen maar bezig met route's ,school ,leren werken hellemaal gek werd ik ervan als ik s'morgens op stond begon ik al te zuchten van hoe kom ik deze dag weer door ik werd alleeen maar somberder en had nergens geen zin meer in,en natuurlijk merken ze dat op het werk ook op den duur en ben daar over aangesproken dat het niet goed ging toen kregen we het probleem het wordt allemaal te duur ik heb meer tijd nodig en ik zou mezelf wat meer in moeten zetten in mijn vrije tijd ,toen knapte er iets bij me .die week ben ik weer naar school gegaan en een voldoende weer gehaald ik was weer even blij,en op school mijn verhaal ook gedaan en de meningen waren verschillend ,geoefend in het praktijklokaal wat allemaal heel goed ging en eens een complimentje kreeg wat ook wel eens lekker is maar helaas niet voldoende,vanmorgen toen ik opstond na een slechte nacht en barstende koppijn en pijn in mijn maag had ik het hellemaal gehad en heb voor mezelf gelijk de beslissng genomen dit gaat niet goed met me,

    ik heb dus de knoop doorgehakt en ben naar mijn praktijkbegeleidster gegaan en verteld dat ik stop, ze begreep me heel goed.ik ben nog heel erg gespannen maar toch ook wel opgelucht maar wel heel jammer ,ik ga nu weer terug naar mijn oude werk maar mag wel de b routes gaan lopen waar ik trouwens wel recht op heb.

    verders heeft iedereen zijn best gedaan voor me ,maar helaas kan ik niet verder

    dit wilde ik toch even kwijt.

  • Tineke

    Wel vervelend voor je,maar je hebt het tenminste geprobeerd!

    Ik zie ook regelmatig de mensen van het zorgteam door de wijk sjezen,er is zo weinig tijd,een kwartier hier,een kwartier daar.Ik heb ook wel eens ingevallen op een avond-dienst en moest dan anderhalf uur bijkomen,kon niet slapen enz.

    Die hektiek is voor mij ook niks,heb ik gemerkt.Als je zoals jij lichamelijke en geestelijke problemen krijgt van de stress,dan heb je toch een goede beslissing genomen!En wij houden wel werk tot ons 65e,denk je niet!

    Nu maar lekker ontspannen….Groetjes,Tineke.

  • sandraB

    hallo tineke

    toen ik je naam las dacht ik even dat je een collega van me was maar duidelijk niet dus als ik zo verder lees,

    er is inderdaad te weinig tijd voor mensen en dat stoot me tegen de borst ik wil de tijd hebben voor een praatje beetje aandacht en tuurlijk kan dat ook tijdens het douchen of wassen maar mensen ook wel eens behoefte aan een ontspannen gesprekje zonder dat geren om zich heen,ik zie ook veel mensen die toch wel eenzaam zijn hoor en juist die mensen wat extra aandacht geven zou mooi zijn ,maar de route's zijn zo lang dat je er echt geen tijd voor heb waarom geen kortere route's ,ze lopen soms met te veel mensen op kantoor kan toch opgelost worden als je korte route's maak of niet?

    ik heb denk ik wel een goeie beslissing genomen voor mezelf ja en ook zeer zeker voor mijn gezin .

  • Tineke

    Nee,ik ben geen collega van je,waarschijnlijk.Behalve dan in landelijk verband…

    Ik ben het met je eens,dat jachterige leven is voor sommigen in een bep. levensfase,bijv. met een druk gezin,gewoon niet goed te combineren.

    Het valt me ook wel eens op bij clienten die het zorgteam over de vloer hebben,dat ze zoveel gezichten zien,dat ze de namen niet meer onthouden…

    Wij zijn langer bij hen in huis,zo bijzonder soms en zo dichtbij,dat contact kan veel voldoening geven,vind je ook niet?

    Je beslissing is goed geweest,je lichaam geeft je boodschappen en daar moet je wel naar luisteren en dat je ziek wordt,door je werk daar is niemand bij gebaat.

    En als je behoefte hebt aan meer uitdaging,ontwikkeling enz.kun je dat toch ook op een ander gebied halen,een taal leren ofzo.

    Groetjes,Tineke.

  • sandraB

    ja ik vind het heel belangrijk de mensen de aandacht te geven die ze zo graag willen ,maar helaas is dat niet bereikbaar in de zorgroute's,ook klagen mensen vaak ja dat ze iedere keer een ander hebben ik heb wel begrepen dat ze nu weer aan het veranderen zijn dus hoe het nu gaat lopen weet ik ook niet hoor.

    ik ga in ieder geval de b route's lopen en die zijn wat relaxer dus veel beter voor me.

    mijn lichaam roept al een lange tijd van hoe lang ga je hier mee door zit al een paar maanden aan de medicijnen die me staande houden ,maar hoelang blijf je dat soort dingen slikken ik had er gewoon geen zin meer in geen zin om zo door te gaan ik was mijn lichaam gewoon aan het kapot maken alles doet me zeer en echt vrolijk ben ik ook niet meer bepaald,maar nu even de tijd nemen alles weer op een rijtje te krijgen dan komt het wel weer goed.

  • Tineke

    Tuurlijk,komt het weer goed,gewoon goed voor jezelf zorgen en daar ben je toch nu

    mee bezig,nu je gestopt bent.Gewoon kleine stapjes nemen steeds en niet teveel van jezelf vragen nu.Eens lekker bij een vriendin op de koffie gaan en even heerlijk alles ventileren.Even niet met je werk bezig zijn.Je zegt de medicijnen houden je staande,dus ze helpen wel.Het duurt vaak even voordat ze gaan werken hè,tenminste dat hoor ik wel eens.Je zult het wel zo voelen dat je gefaald hebt,maar ik denk dat je dat idee een beetje los moet laten.Maar je hebt het besluit nog maar net genomen,dus het zal nog wel een tijdje nadenderen.

    Alles komt goed…zegt onze zoon ook en die is blijven zitten dit jaar….

    Sterkte ermee…Tineke.

  • sandraB

    hallo,

    ja komt allemaal wel goed hoor,maar betrapte mezelf er vanmmorgen dat ik nog steeds wakker wordt met een route in mijn hoofd,ik wil op dit moment geen mensen om me heen .

    en die medicijnen wil ik niet slikken dus doe ik dat ook niet.

    verders komt het wel goed hierr

  • sylvana

    Hoi sandra,

    Ik heb zelf de b/c opleiding gedaan en afgemaakt maar vraag niet hoe!

    Op school ging alles wel goed maar daar buiten, praktijkopdrachten had ik bijna geen tijd voor want het was erg druk in het team dus ik moest steeds alles opzij schuiven.

    Bij mijn praktijkbegeleidster kreeg ik alleen te horen dat ik er achter aan moest omdat die opdrachten af moesten.

    daarnaast nog het probleem dat er niet te veel zorg clienten waren maar heel veel huishoudelijke clienten waardoor ik dus steeds voor huishoudelijk werk de wijk in ging.

    Uiteindelijk werd er een collega ziek, en kreeg ik haar rooster hehe eindelijk kreeg ik zorg clienten en maakte ik genoeg uren in de zorg……belachelijk toch! dat je het moet hebben van een zieke collega om je opleiding te kunnen afronden.

    Toen waren er weer geen clienten voor bv: verzorgen op bed met de tillift uit bed halen, catheterzak verwisselen, moest ik weer zowat op me knieen om bij een ander team hun zorgclient te kunnen verzorgen en dat ik bij mijn eigen team uitgeroosterd werd.

    Dan had ik ook nog een zorgmanager die maar bleef roepen: dat komt allemaal wel goed, maak je niet druk als ik weer klaagde dat ik opdrachten moest maken maar de juiste zorgvragers niet had.

    Nog 1 opdracht die door mijn praktijkbegeleidster nog afgetekend moest worden dit gebeurde 1 week voor alles ingestuurd moest worden en natuurlijk was het te laat binnen bij het ROC.

    Nou dan denk je ik heb nu alles gehad…….nee hoor, want dan komt de diploma uitreiking en wordt je naam niet omgeroepen met als reden: mijn diploma was nog in de maak omdat ze dachten dat ik het niet zou redden maar het zou er over 15 minuten zijn.

    Dus na een zwaar jaar ben ik door de stress 5 kilo afgevallen, kunnen mensen wel zeggen lekker toch nou niet dus als je al slank bent en er alles aan doet om juist wat aan te komen.

    Op dit moment zit ik gelukkig weer op mijn oude gewicht, en ben ik bij Amsterdam Thuiszorg WEG !!

    Ik heb het hartstikke naar mijn zin in een verzorgingshuis op de PG-afdeling groepsverzorging.