Hallo,
Ik zal eerst beginnen met de situati uit te leggen, mijn moeder is 48 en kan sinds kort moeilijk tot bijna niet meer lopen, volgens de doktoren heeft ze het lichamelijk gestel van iemand van 80.
Ze heeft artose, osteoporose én osteopolitis, voornamelijk haar kniegewricht is hierdoor aangetast, maar ook bv haar heupen al.
Bij het linker kniegewricht is het in zo'n ver gevorderd stadium dat er een kunstgewricht in geplaats gaat worden, echter de chirurg waar ze onder behandeling is heeft een wachtlijst van een jaar.
Op dit moment kan ze bijna niet meer lopen, op krukken kan ze zich enigszins behelpen met naar de wc gaan e.d. maar ze heeft ontzettend veel pijn en kan haar knie ook niet meer buigen.Ze komt het huis niet meer uit en is inmiddels emotioneel ook niet meer erg stabiel. wat logisch is in zo'n situatie.
Ik ben al sinds een aantal jaren het huis uit , mijn vader werkt 40 uur per week in de bouw. We hebben ons tot nu toe aardig kunnen redden zonder hulp. Echter we merken dat het nu toch wel zwaar aan het worden is, vooral voor mijn vader al het huishoudelijk werk komt nu op zijn schouders neer plus de verzorging van mijn moeder. Uiteraard doe ik ook wat ik kan maar ik heb ook mijn leven.
Mijn moeder heeft dus vorige week naar het RIO gebeld, een formulier in gevuld en kreeg gisteren telefoon van een of andere thuiszorg organisatie, helaas weet ze niet meer welke.
Echter deze mevrouw heeft haar wel heel onjuist behandeld aan de telefoon naar mijn idee, ze vroeg of mijn moeder zelf een boterham kon smeren. dat kan ze uiteraard en daar hoeven we ook geen hulp voor. Vervolgens hoorde ze de hond op de achtergrond blaffen en gelijk daarop concludeerde ze dat er geen hulp nodig was en dat wij ons best zelf konden redden. Toen mijn moeder haar wilde vertellen dat dat niet zo was kreeg ze als antwoord "mevrouw bent u soms uit op een persoonsgebonden budget?!' alsof het ons om het geld gaat!
Ze wilde best nog wel even een intakegesprekje doen aan de telefoon en vervolgens iemand langs sturen maar ze kon nu al meedelen dat wij een negatief advies voor hulp zouden krijgen.
Op dat punt was mijn moeder inmiddels zo overstuur van het telefoongesprek dat ze de verbinding verbroken heeft.
Ik vraag me dan ook af of dit een normale gang van zaken is en of je inderdaad half op sterven moet liggen voordat je hulp krijgt?
Heeft iemand wellicht tips over hoe we dit verder moeten aanpakken en of er nog andere manieren zijn om hulp te krijgen zonder tussenkomst van het RIO bv?
Alvast bedankt!
Groeten,
Kim