vraagje

Piet Groot

10-02-2005 08:56

Als vig-er op de dagbehandeling voor dementerende die nog thuiswonen, heb ik een vraag aan jullie.
Dit is een van de vele voorbeelden, maar krijgen steeds meer verhalen van familie's.
En mw, die sinds een week de dagbehandeling bezoekt is erg verwart, woont zelfstandig met vele momenten thuiszorg en mantelzorg.
S'morgens wordt mw gewassen en aangekleed, eten gegeven, en medicatie verstrekt.
Om 10 uur komt haar kleindochter een uurtje, om 12 uur tafeltje dekje, om 1 uur iemand die haar laat rusten en medicatie geeft, om 2 uur weer iemand die haar uit bed haalt en thee geeft, om 17 uur weer iemand voor de boterham en medicatie, en dan de avond dienst die haar naar bed brengt en medicatie geeft.
Andere kleindochter en thuiszorg maken het huis schoon, en 2 dochters lopen sávonds om en om binnen.
Prachtig zou je denken, maar mw heeft elke keer een ander gezicht van de thuiszorg, soms in 2 dagen 10 verschillende thuiszorgmedewerkers.
De ene geeft medicijnen, de ander komt wassen , weer een ander doet het eten enz.
Ze wordt hier helemaal nog verwarder van, en de familie vertelde dat het zo vlug moet gaan dat de thuiszorg nogal eens vergeet het zorgboek te lezen, er veel naast elkaar gewerkt wordt en er niet gecommuniceert wordt.
ik kan die situatie wel begrijpen als er zoveel verschillende komen en met zoveel mensen op je schema waar je nog heen moet rennen, maar toch??
Thuis zolang het gaat, zorg op maat zijn onze kreten, maar is dit op maat??
Ik ben zo enorm benieuwd hoe de thuiszorg medewerkers hier over denken en mee omgaan.
Zie het niet als kritiek hoor maar als situatie schets waar wij mee te maken krijgen, en jullie ook denk ik dan.
Hoe gaan jullie hiermee om?
Natasja

10-02-2005 12:17

Ik zie het inderdaad bij ons ook gebeuren. Het probleem is denk ik dat er veel part-time gewerkt wordt. En je zit natuurlijk met wisselende diensten.
Dat is niet alleen in de thuiszorg zo, maar ook in de instellingen. Ook daar krijgen mensen het maken met steeds andere gezichten.
Wij proberen wel voor de HDL zoveel mogelijk steeds dezelfde mensen in te zetten en dat lukt aardig, maar als iemand meerdere keren in de week hulp krijgt is het soms er lastig inplannen bij 1 hulp.
ADL wisselt heel erg omdat er wisseldiensten gedraaid worden, clienten wisselen (i.v.m. bijvoorbeeld ziekenhuisopname of juist thuiskomen uit ziekenhuis) en het ziekteverzuim onder de verzorgenden hoger is (overbelasting) dan onder de hulpen.
toos

10-02-2005 15:08

Bij onze thuiszorgorganisatie proberen we er rekening mee te houden maar lukt niet altijd!!! Zelf heb ik er moeite mee dat een dementerende zoveel gezichten ziet.
We hebben nu b.v wat langdurige zieken in het team die alleen med. delen dan komt er weer iemand achteraan die voor het wassen komt enz. Heel vervelend allemaal. Als iemand meerdere zorgmomenten per dag heeft ontkom je er ook niet aan.
Ik heb b.v de ene week ocht. dienst dan weer avond en een ocht met tussen de middag en dit rouleert natuurlijk. Ook als ik b.v weekend werk moet ik erna compenseren dan komt er weer een ander. Levert voor mij ook problemen op met coordineren.
Heb bij manager voorgesteld om een apart avond weekend team te plannen zodat door de week steeds dezelfde bij de client komt maar dat zit er helaas niet in.
Zelf ben ik van mening dat er op deze manier geen kwaliteit meer wordt geboden.
Cathy

10-02-2005 15:44

Mij valt bij de reacties van Natasja en Toos op dat beiden reageren vanuit hun positie als medewerker thuiszorg, waar overigens niets mis mee is. Het is een gegeven dat in zo'n complexe situatie vaak helaas veel verschillende mensen over de vloer komen. En vaak is dit niet te voorkomen, om redenen die jullie aangegeven hebben.
Ik denk dat het belangrijk is om je in zo'n situatie af te vragen wat de meerwaarde van het thuiswonen is voor de cliÃƒÂ«nt. Is het voor deze dame niet prettiger om in een omgeving te wonen waar ze meer structuur heeft, omringd is door mensen die haar en haar gewoontes kennen en waar er minder kans is op miscommunicatie. Hiermee doel ik dus op opname in een verpleeg- of verzorgingshuis (uit de beschrijving lijkt mij dat zij kandidaat zou zijn voor het verpleeghuis).
Hiermee zeg ik niet dat de situatie in verzorgings- of verpleeghuizen ideaal is, helaas zijn hier ook veel zaken die beter kunnen en moeten.
Maar als ik de lijst van contactmomenten zie in dit geval, waarbij de familie ook nog eens zwaar belast wordt, dan vraag ik me af wie hier nu baat bij heeft. De thuiszorg moet zich in allerlei bochten wringen om enige continuÃƒÂ¯teit te kunnen bieden en tijdsafspraken na te komen, de dagbehandeling krijgt misschien niet alle relevante informatie, familie moet op diverse momenten gedurende de dag in huis zijn, en mevrouw is feitelijk nauwelijks alleen en ziet vele mensen op ÃƒÂ©ÃƒÂ©n dag die alles waarschijnlijk weer nÃƒÂ©t iets anders doen dan zij gewend is. Ik kan me verder voorstellen dat, op de momenten dat ze wel alleen is, er vragen zijn ten aanzien van haar veiligheid. Privacy voor haar is dan ook ver te zoeken (dit is, gezien haar ziektebeeld, waarschijnlijk nauwelijks te vermijden). En het bieden van structuur, wat zo belangrijk is bij dementie, is moeilijk waar te maken.
Ik denk dat we soms wat ver doorschieten in ons streven om mensen zo lang mogelijk thuis te houden. Bij de organisatie van zorg moet je kijken naar de cliÃƒÂ«nt en ik geloof dat die soms beter af is in een instelling.
Natasja

10-02-2005 17:19

Cathy schreef:
>
> Ik denk dat het belangrijk is om je in zo'n situatie af te
> vragen wat de meerwaarde van het thuiswonen is voor de
> cliÃƒÂ«nt. Is het voor deze dame niet prettiger om in een
> omgeving te wonen waar ze meer structuur heeft, omringd is
> door mensen die haar en haar gewoontes kennen en waar er
> minder kans is op miscommunicatie. Hiermee doel ik dus op
> opname in een verpleeg- of verzorgingshuis (uit de
> beschrijving lijkt mij dat zij kandidaat zou zijn voor het
> verpleeghuis).
Helemaal mee eens. Maar wat het probleem vaak is (althans, wat ik bij ons zie) is dat juist, omdat de familie zo betrokken is, ze er veel moeite mee hebben het los te laten en mw. op te laten nemen in een tehuis.
Je merkt soms aan de gesprekken met familie wel dat het te veel wordt. Vaak beginnen ze dan over de vele gezichten, maar er schuilt dan meer achter dan dat alleen.
Het is natuurlijk al moeilijk om zorg over te geven aan bv de thuiszorg, maar de zorg overgeven aan een tehuis is voor vele familieleden vaak tÃƒÂ© definitief.
Ze weten wel dat het nooit meer beter zal worden, maar dan is er geen weg meer terug.
Je hebt natuurlijk met gevoelens te maken en ookal zegt je verstand dat opname misschien wel beter is, je hart geeft vaak de doorslag.
toos

10-02-2005 19:14

Mee eens, Cathy, andere oplossing is een particulier buro inschakelen die dag en nacht kunnen blijven.
Iedere situatie is natuurlijk anders en moet je kijken wat voor client de beste oplossing is.
Renata

10-02-2005 19:17

Buiten het verpleeghuis is er nog een andere optie, en dat is het aanvragen van een PGB. Daarmee kun je een kleine groep zelfstandige zorgverleners inhuren, waarbij de kans op vreemde gezichten nihil is geworden.
Op dit moment heb ik een licht dementerende man in de zorg. Hij heeft een budget voor lich. verzorging en huishoudelijke hulp. De h.h komt ook de was halen en brengen. Boodschappen worden door een dochter gedaan.
Zijn dagindeling ziet er als volgt uit: 's ochtends van 9-12 uur verzorging. (controle ontbijt, med, wassen, koffie, lunch+med.) Om 15.00 1/2 uur zorg (thee, med)
Om 18.00 anderhalf uur zorg(eten, med, koffie) en dan om 22.00 een half uur hulp bij naar bed gaan.
Dit wordt gedaan door een team van 5 verpleegkundigen en 1 huishoudelijke hulp. Slechts twee keer in de week wordt de avondmaaltijd verzorgd door de familie. Die komen verder niet voor verzorging, maar voor de gezelligheid! Natuurlijk zijn wij allemaal niet te beroerd om eens de stofzuiger te pakken, of koffie te serveren als er visite op de stoep staat…
Deze meneer vindt nog veel plezier in musiceren, en doet dat het liefst de hele dag door. Opname zou voor hem een ramp zijn!
regina

10-02-2005 23:02

Zorg wordt vaak geindiceerd voor wat er gedaan moet worden dus medicatie vig of verpleegkundige, adl verzorgende, huishoudelijke zorg een b/a verzorgende, en de tijd hiervoor is ook vaak afgemeten op een handeling, vaak werken er ook part-timers omdat het bijna onmogelijk is full-time te werken in de thuiszorg (in de uitvoerende zorg). Natuurlijk is het soms beter in een verzorgingshuis of verpleeghuis opgenomen te worden maar veel mensen willen dit gewoon niet, en je kunt mensen bijna niet tegen hun wil laten opnemen dat is aan strikte regels gebonden.
Mijn ervaring is dat mensen te lang thuis willen blijven en men soms onrealistische denkbeelden heeft van thuiszorg.
Piet Groot

11-02-2005 09:02

All, bedankt voor de reactie.
wat een lastig probleem he? Er moet me nog wel van het hart dat ik ook zie dat er vaak te lang thuis aangerommeld wordt, zolang dat het vaak in crisis opname eindigd.
De mantelzorg helemaal overstuur, en de thuiszorg krijgt vaak de schuld.
Ik denk ook dat de intaker mooiere situatie schetst als mogelijk is.
Een dementerende die zoveel zorgmomenten heeft en zelfstandig woond is eigenlijk onverantwoord.
Maar ik zie ook veel dementerende die nog met een partner wonen ,en het toch helemaal mis gaat thuis.
Als ik naar jullie reacties kijk vanuit je eigen werkveld denk ik dat er voor ons een taak is om beter op situaties aan te sluiten.
We moeten niet doorschieten in thuiszorg, en ik heb vaak het vermoeden dat dat gebeurd.
Ook bij ons zie ik die taak.
Zorgvragers die 6 dagen dagopvang hebben, en bij thuiskomst alleen in bed gelegd worden door thuiszorg en s'morgens weggeholpen naar de dagbehandeling.
Dan schiet je ook door denk ik, en de zondag is een probleem, en de vraag komt of we ook op zondag open gaan.
Nee, zeggen is moeilijk, omdat je een vangnet wil zijn voor thuis, maar in deze situatie???
Mogen we nee zeggen, omdat we zien dat het niet lukt zo??
Wat denken jullie?
Natasja

11-02-2005 17:50

….. Ik denk ook dat de intaker mooiere situatie schetst als
mogelijk is….
Waar ik me de laatste tijd heel erg aan kan ergeren is dat er alleen met de zorgvrager overlegt wordt.
Ik heb het nu de afgelopen maanden al een paar keer meegemaakt dat er een intaker bij iemand kwam terwijl wij er in huis waren die een gesprek met die mw. alleen aanging. Prima! Inzoverre dat dit een (beginnend) dementerende mw. is die het leven en de thuissituatie helemaal top vind. Ze heeft 3x in de week HDL hulp en alle dagen ADL hulp. Hij vraagt aan mw. hoe het gaat e.d. en zij antwoord dat alles op rolletjes loopt. Dat ze naar de bingo gaat en zelf nof kookt e.d. Dat is dus niet zo, maar er vind geen overleg meer plaatst met de thuiszorgorganisatie en dus heeft die intaker geen compleet beeld. Het is tegenwoordig al heel wat dat het niet telefonisch gedaan wordt, maar hier wordt je ook niet wijzer van.
… Nee, zeggen is moeilijk, omdat je een vangnet wil zijn voor
thuis, maar in deze situatie???
Mogen we nee zeggen, omdat we zien dat het niet lukt zo??
Wat denken jullie?…
Ik vind dat er inderdaad beter naar de situatie gekeken moet worden en er dan inderdaad “nee” gezegd moet worden. Maar dat gebeurt helaas niet. De economische situatie laat dat niet toe. De thuiszorg heeft minder clienten sinds de nieuwe eigenbijdrages. Dus alle clienten die nu binnenkomen/zijn worden zolang mogelijk binnen gehouden helaas.
Helaas zijn de meeste thuiszorginstellingen erg op de centen gesteld en zien de hoge pieten niet wat er op de vloer gebeurt.
De werkelijkheid is zoals je schrijft: een vangnet voor thuis! Een vangnet zou tijdelijk/parttime moeten zijn, geen 24/7 oplossing. Daar zijn anderen organisaties/instellingen voor.

vraagje

Piet Groot

Natasja

toos

Cathy

Natasja

toos

Renata

regina

Piet Groot

Natasja