Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
maia
Succes
De boodschap die ik met ee dergelijke mnaier van betrappen probeer mee te geven is dat je met humor of op een orginele manier soms meer op kunt lossen dan wanneer je het volgens de regeltjes doet. Natuurlijk weet ik als profesional en als vpk in de thuiszorg ook wel dat je die persoon er op aan moet spreken, dat je er afspraken over moet maken voor als het nog eens voorkomt enz enz enz.
Maar we weten ook allemaal dat dit in de praktijk alleen maar werkt als je het op dat moment doet, dus als je die persoon op heterdaad betrapt. En ik snap heel goed dat het dan voor sommige mensen heel erg moeilijk is om er iets van te zeggen, ik snap goed dat sommige dat niet kunnen of durven. En men moet het niet verkeerd oppakken maar ik denk dat het ook nog uitmaakt of het een thuishulp a of een wijkverpleegkundige betreft. Van die laatste mag ik qua sociale vaardigheden of gesprekstechnieken toch wel een ander niveau verwachten dan die eerste. ( niet dat die er minder om is hoor, dat absoluut niet ).
En natuurlijk is het niet profesioneel als je met klappertjes, lijm of weet ik het wat zou gaan werken dat weet iedereen. Maar net zo goed als dat niet profesioneel is, weet de echtgenoot van de client dat het not done is om te stelen van een zorgverlener.
Eewn orginele manier van betrappen zal hem denk ik eerder aan het denken zetten dan hem achteraf aanspreken op zijn gedrag. Ik denk dat hij dan zal ontkenne, je krijgt dan een welles nietes discussie waarbij eigenlijk alleen maar verleizers zijn.
Als hij vervolgens door zo'n geintje wel gaat na denken over zijn gedrag dan komt hij wellicht tot inkeer en heb je veel meer bereikt.
Natuurlijk moeten we allerlei regeltjes heel goed in acht nemen en ons er aan houden, die regels zijn er niet voor niets. Maar soms moet het kunnen om die regeltjes even aan de kant te schuiven en te doen wat je gevoel je ingeeft. Het werken in de thuiszorg doe je toch voor een groot gedeelte op je intuïtie. Als ik de hoofdpersoon in dit verhaal zou zijn zou ik die man er denk ik op aanspreken of zorgen dat ik hem op heterdaad kan betrappen, maar ik zou ook voor 100 % achter die andere manier van betrappen staan en die zou ik denk ik ook nog kunnen verantwoorden tegenover mijn wergever. En dan nog…ik bepaal zelf wat ik met mijn eigen spullen ( sigareten in dit geval doe ), doe ik daar klappetjes in dan doe ik dat, doe ik daar rookpoeder in dan doe ik dat, dat is volledig mijn zaak en een ieder ander heeft met zijn poten daarvan af te blijven, zo simpel is het nu eenmaal…
Zo is dat Jan, en een geintje is soms voor jezelf ook een heel fijne oplossing. Natuurlijk kun je je voor je hoofd slaan dat je er niet gelijk iets van hebt gezegd, maar wanneer je een grapje verzint voor als hij het nog eens waagt, dan haalt het er voor jezelf ook veel spanning vanaf. Want reken maar dat je na zo'n incident anders elke keer weer je sigaretten zit te tellen, en wat als er weer eentje mist? Blijf je dan kalm? Wat zal de cliënt doen en zeggen? Blijft die wel kalm?
Een grapje uithalen, mits het geen gevaar oplevert, kan een heel professionele oplossing zijn! Voor beide partijen! De zorg wordt zo vreselijk serieus, soms zijn dingen zo makkelijk op te lossen met een grote dosis humor, en een even zo grote dosis relativeringsvermogen.
Nou nou Jan, jij denkt nogal wat van jezelf!!! Ik vind het niet voor je spreken dat je (als vpk nogwel…….!) eerst een bespottelijk advies geeft aan iemand die op dit prikbord om een serieus advies vraagt omdat ze met de situatie geen raad weet, en dan vervolgens na wat terechte kritiek de behoefte voelt om jezelf op te hemelen en goed te praten. Ik vraag me af van wat voor niveau jouw sociale vaardigheden zijn…Aan een zorgverlener zoals jij zou ik als advies geven vooral NIET op je intuitie af te gaan. Jij begrijpt geloof ik niet dat een zorgverlener buiten sociale vaardigheden en gesprekstechnieken van een bepaald niveau ook over een behoorlijke portie verantwoordelijkheidsgevoel moet beschikken. En in een situatie als deze, waarbij sprake is van diefstal, is het niet gepast om “de regeltjes even aan de kant te schuiven” om het simpele feit dat je een grote kans loopt zelf niet meer serieus genomen te worden door alle partijen; werkgever, politie, collegas.
Als je goed gelezen heb dan zie je dat mijn voorbeelden meet bedoeld waren om duidelijk te maken dt je met humor soms een heel eind kunt komen.
Ik zeg niet dat je er alles mee op kunt lossen maar mijn ervaring is dat het vaak wel mee helpt.
En ik zou niet weten waarom mijn advies bespottelijk is, hooguit ben ik in mijn ideën wat verder gegeaan of zoals jij het mischien liever ziet wat doorgeschoten.
Het gaat er op een board als dit om dat je elkaar helpt of in ieder geval op gedachte kunt brengen een bepaalde situatie te hanteren of de baas te kunnen.
Als ik dan met een idee kom wat door andere afgekraakt wordt dan is dat het goed recht van die anderen, daarboor discussieren we met elkaar op dit board.
Maar de kern van mijn verhaal is dat je humor moet kunnen gebruiken en daar waar je denkt of voelt dat het mogelijk is wel eens wat creatiever met de regeltjes om moet gaan.
En daarbij denk ik helemaal niets van mijzelf, zowel niet in positieve maar ook niet in negatieve zin.
Als je met het afwijken van die regeltjes goed weet om te gaan en je weet wat je mogelijkheden, maar nog belangrijker wat je onmogelijkheden zijn dan is daar niets mis mee.
En inderdaad is niets zo makkelijk en veilig dan je aan de regeltjes en afspraken te houden, je hoeft je dan immers nooit te verantwoorden voor je handelen omdat je immers alles volgens de regeltjes hebt gedaan.
Als alle plegen in heel nederland zich vanaf morgen aan alle regeltjes en wetten zouden houden die er zijn dan word het ben ik bang een grote warboel in verplegingsland.
wordt vervolgd…..
Ik zal je nog 1 keer proberen uit te leggen wat ik bedoel: humor is goed, Jan, humor kan zelfs een helende werking hebben op een zorgvrager, als de gelegenheid zich daarvoor leent, als dat op zijn plaats is. Jouw humoristische oplossing is op zijn plaats bij je vrienden in de kroeg. NIET als je bestolen wordt door de zorgvrager met wie je een wettelijke overeenkomst bent aangegaan, of het nou gaat om een sigaret of om een portomonaie. Als je niet het onderscheidingsvermogen hebt om in te schatten wanneer je wel of niet “creatief” met regels kan omgaan als zorgverlener is daar zeker iets mis mee! Als je in MIJN team zat Jan, en je had de daad bij je woord gevoegd, lag je eruit Jan.
Ik zie wel dat je mij niet helemaal begrijpt, maar dat is niet erg. Ik ben dan in ieder geval blij dat ik niet in jouw team zit.
En het begrip humor is zo breed uit te leggen dat je er vele pagina's op het web mee kunt vullen.
Ik ben er nog steeds van overtuigt dat je er een heel eind mee kunt komen, en natuurlijk leent niet iedere situatie zich ervoor dat snap ik, dat snap jij en dat snapt iedereen ( hoop ik ).
Maar als je deze casus vanaf het eerste bericht nog eens doorleest dan zie je dat carin de client wel had willen aanspreken maar dat het er op dat moment niet uitkwam en/of dat ze niet durfde. En ik egrijp hel erg goed dat ze dat achetraf niet kon of durfde want dat is ook heel lastig, en iemand die zich niets aantrekt van het verschil tussen mijn en dijn trekt zich denk ik van haar verhaal toch al niets aan. En dan zul je iets moeten, en ik vind dat er dan niets mis is als je gaat kijken naar een alternatieve manier om het duidelijk te maken.
En of je het nu humor vind of niet, maar wat een collega in haar tas meeneemt moet ze helemaal zelf weten dat is haar zaak en van niemand anders. Als een partner van een client daar niet met zijn vingers af kan blijven dan is het inderdaad verstandig daar rechtstreeks iets van te zeggen, maar dat is hier nu eenmaal niet gebeurd. Als die collega dan “toevallig” iets in haar tas heeft zitten waar die partner van schrikt als hij ind e tas kijkt of iets gestolen heeft is volledig voor zijn rekening. Natuurlijk moet dit dan niet schadelijk zijn voor zijn gezondheid, of discriminerend etc etc.
Maar ik denk dat wij het toch niet eens zullen worden, zou het wel ?
Ik begrijp wat je bedoelt Jan,maar toch moet je ook aan de client denken.Stel,en ik zeg duidelijk stel,dat ik klappersigaretten in het pakje doe,en meneer heeft daardoor brandwonden in zijn gezicht of handen zou ik me dat men hele leven verwijten,en dat is het me niet waard.Nogmaals ik wacht gewoon af(ben nu voorbereid) en de eerst volgende keer dat hij weer in mijn tas zit te snuffelen,zeg ik er iets van.
groetjes van Carin
